S’ùrtima die de annu, su 31 de nadale, si
sortiat sa gente e addobiaiant: unu grustu, in sa Pratza de Santa Bàrbara,
un’àteru grustu in sa Preda de Pistis, duos trighìngios (bighinados), chi sunt
unu cara a s’àteru e chi si podent intèndere a pare, abboghinende. In s’unu e
in s’àteru trighìngiu, faghiant su fogu mannu de motzas (radighinas).
Tando preparaiant sos billetes, a una
chirru sos de sas fèminas e a s’àteru, sos de sos òmines, ambos bagadivos.
Cumprida mesu note, a unu chirru abboghinaiant :
“terra Ruja”
e a s’àteru chirru arrespondiant:
“badde cuja”….
e s’àteru galu
“cuja cale?”….e s’àteru galu
“a chie l’amus a dare?”
Tando si tiraiat unu billete dae su
muntone e abboghianaiant su nùmene mancari de sa fèmina e sighiat su de s’òmine
e tando incumentzaiant sos bambìghines: callegunu gelosu podiat nàrrere: “nono!
non ti la damus”, callegunu àteru : “nono! ti damus a Pilichita” mancari
pessonàgiu imbentadu pro rìdere o pro sighire su giogu. A bortas fiat fatu a sa
posta, ca mancari carchi giòvanu si cheriat dimandare una giòvana e tando
cumbinaiant in custa manera. Su note sa gente abarraiat andende e torrende de
unu fogu a s’àteru a bìvere. S’incras s’in casu a s’òmine l’agradaiat sa fèmina
chi fiat essida in su billete, andaiat a si la dimandare.
Nessun commento:
Posta un commento